Wens
Wie kijkt er niet
even achterom
zo’n jaar vol
beelden van haat
landsbrede rouw
en voelt een
spokende
onzekerheid
Welkom thuis
Nederlander medelander word jij vandaag
een grens voorbij jouw naturalisatie
het oranje de kleur van onze natie
raakt aan een wij-gevoel, een diepe laag
Sinterklaasgeloof
Wij geloven in Sinterklaas
een zaak van diepste identiteit
blijkt uit de discussie die helaas
zo scherp werd voorwaar geen kleinigheid
Lichtsfeer
Het licht kruipt vochtig weg
de kleur versmalt naar grijs
het duister pakt omvat
de mensen in de stad
Feestsmaak
De hoempapa van carnaval
het dance-event met pillen
de barbecue rookt voor de buurt
examenfeest als galabal
6 en 7 oktober
Honderdentwaalf van ons stierven aan
twee dagen een bommenregen
van vriendelijk vuur tegen
de vijand van toen buren nu
een volheid aan tijd zeventig jaar
een mensenleven geleden
De sluis
Zij kijken elkaar aan die twee
hun voeten in meters beton gegoten
partners in hoge hefkracht
de tonnen zware deur
samen sluiswachten zij
op een aanglijdend schip
Sluis
Wat je al niet meemaakt als stadsdichter. Ik vind mezelf terug achter een stuk papier met alle mogelijke associaties bij een sluis. Die van de Waarbeek om precies te zijn. Die twee elkaar aankijkende torens blijken de inspiratiebron. ‘Baarmoederlijk behoedzaam’ openen zij de sluiskolk voor een ‘aanglijdend schip’. Nooit bedacht…
Re-creatie
Wat hier werd aangericht de stad
verwoest voorbij al zeventig jaar
wij zien het weer ja ook nu weer
onze beeldschermen gloeien van
de oranje vuurballen vallend puin
de rook het geschreeuw die ogen
ontreddering de mensendood