DiVCult op de vijver
Op de vlonders in de vijver van het Prins Bernhardplantsoen te Hengelo is vanaf 27 juni t/m 30 september werk te zien van 16 beeldend kunstenaars. Barsoum Barsouma, Grietje Bouman, Pier van Dijk, Hettie Franken, SaÏda Goriya, Lynne Greenaway, Viktoria Gudnadóttir, Kimon Kirligitsis, Daniela Klooster, Bas van der Linde, Ricardo Liong-A-Kong, Árpád Szombathelyi, Artur Sztejn, Susanne Maria Wolf, Metin Yirtici en Derya Zenginoğlu. Stichting DiVCult wil ertoe bijdragen dat de culturele en creatieve sector de brede diversiteit van de Nederlandse samenleving representeert. We willen de Code Diversiteit & Inclusie actief toepassen als vast criterium voor ons denken en handelen. Dit mag zeker niet ten koste gaan van de artistieke kwaliteit. De artistieke en inhoudelijke kwaliteit staat voorop. Gezien de diversiteit van onze samenleving gaat kwaliteit altijd samen met verscheidenheid. De opening van DiVCult op de vijver is op zaterdag 27 juni om 15.00 uur. U bent van harte welkom.
Cowboy Fred
Ter ere van Fred van de Ven, dichter, troubadour, eerste stadsdichter van Hengelo. Hij overleed op dinsdag 24 maart. Bij zijn crematie konden slechts een paar mensen zijn. Cowboy Fred Er is een dichter heengegaan, zijn muze zong hem zacht in slaap en rustig kwam hij uit de tijd, zijn strijd is nu gestreden. Er is een dichter heengegaan, beschreef de stad in klare taal en zong voor ieder zijn verhaal: ‘Hengelo, o hoort!’ Een troubadour in hart en ziel, een cowboy in een boerenkiel voor de muziek geboren. Er is een dichter heengegaan, deze eerste dichter van de stad kende Hengelo als geen ander, verhaalde over beken en hun gang, de historie en het belang, spiegelde in dartele taal. Er is een dichter heengegaan, criticus, humorist, eigenwijze krasse knar met oog voor jong talent, warmhartig levenskunstenaar stond onbaatzuchtig voor je klaar. Jij leeft voort in poëzie, met Wilmink en…
Fred van de Ven Wie ging er welgemoed door deze Twentse streken, wie is die dichter met die virtuoze pen, wie schreef met zoveel liefde over onze beken, zijn naam is Fred van de Ven! Wie schreef er zo scherpzinnig over deze stad, wie o wie is die dichter met de rake pen, groothartig en voor ieder wat in ’t vat, zijn naam is Fred van de Ven! Wie bracht ons liederen over liefde over leven, met zijn muze en zijn trouwe vriendenclan, over neutjes, jajem, pintjes en jenever, zijn naam is Fred van de Ven! Hengelo, o hoe kunnen we hem roemen, nu hij helaas is heengegaan, laten we zijn naam steeds noemen zodat hij blijft voort bestaan: Fred van de Ven! gedicht en tekening: Hettie Franken, stadsdichter van Hengelo
VAN DONKER NAAR LICHT Oh jee oh jee, kunstenaars, poëten blok aan het been van de bestuurder is dwarsliggers liever kwijt dan rijk, watertandt bij stadskantoor horecawand woontoren, verdoet geen tijd aan dromers. Op politieke markten houdt men pleiters eerst aan ’t lijntje dan voor ‘t lapje, worden doodleuk afgehamerd, weggestreept, blijkt de raad Oost – Indisch doof en ziende blind. Denk je nog: is dit een grap? Niet dus, het is om te huilen voor elk weldenkend mens zeker voor een vrije geest, dat snap je. ‘We gaan dit jaar van donker naar licht,’ belooft de burgemeester, toch gaat bij hem geen lampje branden, wel in het fonkelnieuw stadhuis, daar klatert licht volop schaterlacht men van geluk terwijl een eindje verderop middenstand het hart vasthoudt leegstand schittert achter ruiten, gaat ergens weer de stekker uit. We gaan dit jaar van donker naar licht, zachtjes neurie ik het lied dat…
Stadsdichter Hettie Franken is (uiteraard) actief in de Week van de Poëzie
DRUK BEZIG. Een blik in de agenda van de Hengelose stadsdichter Hettie Franken (foto) leert dat ze in de huidige week van de poëzie volop bezig is met haar job. Op donderdag 30 januari om 20.00u is ze als gastdichter van de partij bij de presentatie van de nieuwe dichtbundel van de dichters in Enschede in de Bibliotheek Enschede. Zaterdag 1 februari van 10.00u – 12.00u leest Hettie aan de bezoekers van de bibliotheek Hengelo persoonlijk gedichten voor.Dezelfde dag om 14.30u is ze een van de dichters die voorlezen uit eigen werk bij een samenwerking tussen SLME, Concordia en het Valerius Ensemble, dat werken speelt van Joseph Haydn en Philip Glass. Naast Hettie zijn de dichters Jos Eertink en Stefanie van Tuinen present. Donderdag 6 februari treedt Hetty op bij het open podium van Boekhandel Broekhuis in Enschede, aanvang 19.00u. Poëzie Zocht woorden, woorden met gewicht, doorwrocht, te ver gezocht. Woorden…
Afgelopen zondag 12 januari werd in Hengelo een stille tocht gehouden ter nagedachtenis aan Chantal de Vries en als steunbetuiging aan haar familie. De moeder van Chantal droeg dit gedicht heel mooi voor. Het gedicht stond 15 januari in de TCTubantia. Voor Chantal En als ik dan denk, denk aan jou, jonge vrouw, je voetstappen op straat, het werk gedaan, wangen nog gloeiend, gloeiend van dampen uit potten en pannen, oren nog tuitend, tuitend van ’t gepraat en gelach van de gasten, je gaat naar huis, denkt aan morgen, aan kerst. En als ik dan denk, denk aan jou, jonge vrouw, dat jij daar opeens, opeens zomaar ligt, zinloos belaagd, het niet begrijpt, niets meer kunt grijpen, niet je moeder, je vader, dat je langzaam, langzaam wegglijdt op die koude grond en de tijd stilstaat. En als ik dan denk, denk aan jou, jonge vrouw, aan de mensen die je liefhebt, die…
Maandag 16 december a.s. wordt de Nationale Naturalisatie dag gevierd. Dit is de dag waarop mensen die tot Nederlander genaturaliseerd worden een officiële verklaring ontvangen waaruit blijkt dat ze Nederlander zijn geworden. Droom Soms droom ik nog over mijn vader die zegt: ‘We gaan, wees niet bang, wees niet bang.’ In die pikdonkere nacht, steeds verder weg van ons dorp, mijn vader en ik. Een man fluistert: ‘Doorlopen, schiet op,’ hij wijst naar een boot verderop. Heel veel mensen en mijn vader en ik op die boot in de pikdonkere nacht. De golven zijn hoog, mijn vader houdt mijn hand stevig vast, het kraakt, gaat tekeer, ’t is zo koud, ik ben bang. Nu wonen we hier, mijn vader en ik, hier is ons huis, hier mijn school, hier is het veilig, maar soms droom ik nog over die boot. Hettie Franken Stadsdichter Hengelo 2019 – 2021 © Hettie Franken
Hengelo doet stof opwaaien Hengelo, mijn stad, altijd op de schop, slopen, bouwen, innoveren, almaar hogerop, kunstig spoor van cortenstaal zwiert langs plekken van plezier, cafés, terrassen lonken hier moet je zijn, hier schuimt bier, vloeit wijn, vind je vergetelheid. Hengelo, mijn stad, monument en nieuwe stijl grijpen in elkaar, het trotse badhuis Haagse stijl waar Hengelo baadde, zwom, wordt geen hamam, geen Oosters sprookje in de stad, maar verlaagd tot fundament, drager van een torenflat, verrijking voor de stad, schot in de roos, of wordt het torenhoog project de burger een doorn in ’t oog, we gaan het zien, wachten het af. Hengelo, mijn stad, ga niet aan vlijt ten onder maar spaar getuigen van ’t verleden, erfgoed maakt een stad uniek, geeft eigenheid en waarde, cultuur verrijkt, tilt een stad omhoog, hoger dan een torenflat, een stadskantoor. Hengelo, mijn stad, jij die mij aanziet, in bewaard prachtgoed, Waterstaatskerk,…
TAAL De paden op, de lanen in voorwaarts met flinke pas, vizier op scherp, mijn stad, ze wacht en in de kroeg het glas, kweel een vers, spuw mijn gal, hier past geen zwanenzang, taal is er in overvloed en dichten geeft de burger moed, het is een zegen voor ’t gestel, verlicht ‘n donkere geest, verluchtigt de gebutste ziel, troost, maakt nijdig en ontroert, wekt gezonde eetlust op en dorst het allermeest, zo ga ik voort met flinke pas, dichten past me als een jas Stadsgenoten, stadsbestuurders, verkeert u in de waan dat dichten niets van doen heeft met uw dagelijks bestaan, dichten is beleving van alledaagse dingen, wees eens mijn kompaan, dan dichten we voor twee dan drinken we voor twee Komaan, vooruit, wees niet bevreesd, poëzie woont in uw straat, ‘n kind, beek, voetbalveld,…
Overkant Zomer aan de overkant, vergeten land van Meesterschilders, wolkenluchten, Hollands licht, het gras is groener, je kunt er stilte horen en verderop de zee. Hier dringt hitte door muren, blaast airco valse lucht, hier geen einder, wil je ver kijken stuit je op steen. Hier is waar ik woon, verborgen in een huis met hoge kamers, smalle ramen, in een stad als zovele, waar erfgoed het aflegt tegen bouwdrift, cultuur versteent, de bestuurder zich niet meer verwondert maar gebakken lucht najaagt. Hier had ook daar kunnen zijn, aan de andere kant, waar het groener is, het is er altijd groener. In schraalheid zoeken woorden hun weg. Hettie Franken Stadsdichter Hengelo – Juli 2019