Robert Roth
2024-2026
In september 2024 is de Hengelose predikant Robert Roth (1965) gekozen als opvolger van Wouter Munsterman. Een reportage van 1Twente.
In de Tubantia zei Robert: “Ik omarm deze taak natuurlijk als dichter en niet als evangelist. Ik ga er echt niet op uit om mensen te bekeren. Maar ik zoek wel de verdieping. Ik wil graag het gesprek aangaan in de stad en horen wat blijdschap en vreugde brengt en waar juist de pijn zit. Dat wil ik verwerken in mijn werk. Sommige gedichten zullen echter ook grappig zijn en over niemendalletjes gaan. Heel veel dingen inspireren mij.”
Wouter Munsterman
2021- 2023
verlengd tot 1 mei 2024
Wouter Munsterman is pianist en pianodocent en de huidige stadsdichter van Hengelo. Hij is werkzaam bij Oyfo en het ArtEZ-conservatorium. Als dichter deed hij mee met diverse Hengelose projecten, zoals Kleurrijk Hengelo, waarbij posters met foto’s en een bijpassend gedicht zijn geëxposeerd op de ramen van de bibliotheek. In 2014 stelde hij zich ook al kandidaat als stadsdichter; hij werd toen genomineerd.
Als opdrachtgedicht over het thema ‘Hengelo’ schreef hij ‘het gelukkigste stoepje van Hengelo’. Daarmee doelt hij op een bekende ijssalon op het hoekje van de Bornsestraat, waar ondanks alle haast elders in de stad ‘mens en moment lijken stilgevallen / van de wereld, zorgen, tijd / een generaal pardon / van 2 bolletjes lang.’
De jury, bestaande uit Gijs Eijsink (voorzitter), Ankie Wiegerink en Berto Mulder, was blij met Wouters inzending en is van oordeel dat Hengelo met hem een uitstekende stadsdichter met een eigen geluid krijgt.
De benoeming van een nieuwe stadsdichter wordt formeel bekrachtigd door het college van burgemeester en wethouders van Hengelo. De organisatie van de verkiezing en ondersteuning van de stadsdichter is de verantwoordelijkheid van de stichting Hengelo Leest.
Hettie Franken
2019-2021
Hettie Franken is een veelzijdig kunstenaar. Behalve gedichten schreef zij o.a. Lieve rothond, een boek met verhalen uit haar jeugd dat ze zelf illustreerde. Daarnaast is zij werkzaam als beeldend kunstenaar: ze tekent en schildert niet alleen, maar maakt ook ruimtelijke installaties en beelden.
Ter gelegenheid van haar aanstaande benoeming schreef zij het gedicht ‘Stadsdichter 2019’, waarin ze zich afvraagt welke toon ze in deze hoedanigheid zal aanslaan. Doopt ze haar pen in welriekend rozenwater of juist in zwarte gal? Naar aanleiding daarvan schrijft de selectiecommissie in het rapport waarin ze haar keuze verantwoordt o.m.: ‘Ongetwijfeld komen beide kanten van haar dichterlijke talent ruimschoots aan bod. Scherp en bozig waar dat gewenst en gepast is, en aardig en luchtig waar dat vereist is. We gaan het zeker zien de komende twee jaren.’
De stadsdichter wordt telkens voor een periode van twee jaar aangesteld door het College van B & W van Hengelo. De ondersteuning van de stadsdichter is de verantwoordelijkheid van de stichting Hengelo Leest. Nadat de verkiezing van vorig jaar mei geen geschikte kandidaat opleverde, werd besloten de termijn van Marijke Agterbosch met één jaar te verlengen. Het reglement is aangepast en in plaats van een jury werd een onafhankelijke selectiecommissie ingesteld, bestaande uit Gerben Wynia, 1e graads docent Nederlands, Jos Klaczynski, presentator Radio Hengelo TV, en Marijke Agterbosch.
De commissie heeft voor de selectie gekeken naar de dichters die bij vijf eerdere verkiezingen zijn genomineerd. Toen bleek dat Hettie Franken de afgelopen jaren tweemaal genomineerd is geweest, werd besloten haar te benaderen. Zij reageerde meteen positief. Daarmee is de opvolging voor de komende twee jaar geregeld.
Marijke Agterbosch
2016-2019
Vanaf 1988 ben ik actief binnen de gemeente Hengelo op velerlei gebied. In dat jaar opende ik het eerste antiquariaat (tot 1992). Ik organiseerde verschillende avonden op het gebied van poëzie en literatuur o.a. in restaurant de Ster, Metropool, Dr. Poolhuis, Waterstaatskerk, Lambooijhuis.
Ik heb twee schrijfwedstrijden gehouden, waaruit twee bundels zijn ontstaan. ‘Fondant’ en ‘Wie schrijft er nog een brief’, gesubsidieerd door de afdeling cultuur van de gemeente Hengelo.
In 1997 heb ik Zengroep Hengelo helpen oprichten en ben hier nog steeds actief. Sinds 1997 doe ik vrijwilligerswerk bij Atelierz (Steijnstraat) een dagopvang voor mensen met een verstandelijke- en/of geestelijke beperking. Heb in 2011 de Stichting Vrienden van Atelier Artistiek helpen oprichten en ben nog steeds bestuurdlid. Vanaf 1997 ben ik actief binnen de kunstenaarswereld van Hengelo (in 2004 mijn AKI diploma gehaald) en heb diverse exposities georganiseerd in het oude Metropool. In de zomer van 2014 was ik mede oprichter van het Hengelose Dichterscollectief Niet Zwichten maar Dichten die elke eerste maandag van de maand een lunch-poezie-cafe organiseert in Bibliotheek Hengelo Stad. Momenteel exposeer ik in StaRtion (v/h NS kantoren, boven AH).
Tevens ben ik actief in de asielzoekerswereld in Twente. In Almelo begeleid ik een project met AMA’s, (Almelose, Minderjarige Asielzoekers zonder ouders tussen 12 en 18 jaar).
In Hengelo (Willemstraat) begeleid ik een fotoproject met 6 asielzoekers (tbv. de sokkels achter de Lambertusbasiliek). In Azelo begeleid ik een vader (musicus) en zoon (19 student) uit Syrië
Ik vind het Stadsdichterschap heel belangrijk voor een stad. Een dichter kan gebeurtenissen vastleggen in korte of lange teksten die – in grote lijnen – toegankelijk moeten zijn voor de burgers. Ik heb plezier in organiseren. Vanuit mijn activiteiten heb ik een breed netwerk. Ik hoop Hengelo de komende twee jaar te mogen vertegenwoordigen als Stadsdichter.
Herman Koetsveld
2014-2016
Herman Koetsveld is theoloog en predikant (PKN) bij de Brongemeente in Hengelo. Na het voortgezet onderwijs is hij via een driejarige Bijbelschoolopleiding sterk geïnteresseerd geraakt in een verdere bestudering van de theologie. Na die studietijd heeft hij eerst jaren ‘fulltime’ voor hun 4 kinderen gezorgd, en links en rechts wat ‘klussen’ op het kerkelijk erf gedaan. Op 38-jarige leeftijd werd Koetsveld predikant. Na zes intensieve Zaanse jaren heeft Herman Koetsveld vier jaar in de Samen-op-weg gemeente Berlicum/Rosmalen gewerkt. Een tijd van verdieping, van vooral ‘informele’ oecumenische samenwerking en van verdere ontwikkeling van pastorale activiteiten.
Vanuit zijn functie als predikant is Koetsveld voortdurend in de weer met teksten, al dan niet in poëtische vorm gestoken, bij diverse gelegenheden. In eerste instantie toch een aarzeling om mee te doen vanwege dat grote woord: “Stadsdichter van Hengelo. Ik?”
Maar ook enthousiasme: hij is ambtshalve ‘dienaar van het woord’ en het lijkt hem ontzettend leuk om bij allerlei gelegenheden die onze Hengelose samenleving aangaan woorden te zoeken die de betreffende activiteiten doen oplichten, van verdiepende of relativerende kanttekeningen voorzien, of anders minstens zo mogelijk met kwinkslag en knipoog als terugblik voor even levend houden.
Daar komt nog iets bij: in zijn visie is elk woord, hoe klein ook, in zekere zin drager van ‘geest’. Dat blijkt ook telkens in onze huidige samenleving waarin de taal minstens contrastrijker zo niet harder wordt. Oftewel: woorden doen er toe, zo merken we nu zo vaak in negatieve zin. Koetsveld ziet de functie van het stadsdichterschap dan ook als een kans om in positieve zin een bijdrage aan onze Hengelose samenleving te leveren met taal die verbindt, verbeeldt, het vertrouwen voedt, stimuleert, aandacht schenkt en nuanceert.
John Heymans
2012-2014
Al meer dan een half leven lang schrijft John Heymans gedichten, een bezigheid waarmee hij in zijn studententijd, in de jaren zeventig, aan de Universiteit Twente is begonnen. Er hebben gedichten van hem in De Revisor en in Bzzlletin, Gerrit Komrij selecteerde een van de gedichten uit zijn bundel Vlagvertoon voor zijn roemruchte bloemlezing. In de Twentsche Courant startte John Heymans een grote serie met literaire portretten van aanvankelijk Twentse en later ook Overijsselse schrijvers en dichters waarbij de verwerking en verwoording van hun geboortegrond het uitgangspunt vormde.Gesprekken met Bert Schierbeek, Rutger Kopland, Willem Wilmink, H.H. ter Balkt en vele, vele anderen, gebundeld in vier boeken, met titels als Terug naar De Brug (1995) en Sprong over de IJssel(1995). Daarin laat hij ook een paar schrijvers aan het woord die hun voetstappen in Hengelo hebben achtergelaten: Kees Verheul, de bedenker van de prachtige metafoor ‘een vierkant in de toendra’, Guus Middag en Jaap Scholten.
John wilde graag om diverse redenen graag de nieuwe stadsdichter van Hengelo worden. Ten eerste, omdat hij met veel plezier gedichten schrijft en dat ook met evenveel genoegen wil uitdragen. Ten tweede, omdat het hem een eervolle taak lijkt om als een literaire ambassadeur van de stad Hengelo en van het culturele leven alhier in het bijzonder te mogen fungeren. En ten derde, omdat hij het culturele – met inbegrip van het literaire – klimaat in deze stad zou willen bevorderen.
Met de bloemlezing ‘Vogelvlucht’ en de bibliofiele bundel ‘Alhier’ nam John Heymans afscheid van het stadsdichterschap.
Reinier de Rooie
2010-2012
Reinier de Rooie (pseudoniem van Reinier Tammel) is Hengeloër van geboorte. Hij was leerling van de Anninksschool, De Bataafse Kamp, de Fotovakschool en de AKI en voetbalde bij ATC en Achilles.
In de jaren ’80 en ’90 publiceerde hij drie dichtbundels: De vreemdeling verlangt, ‘Het lied van de kinderlokker’ en ‘Wederiks ingewand’ en ‘Nanoen’. Na een afwezigheid van 25 jaar is hij in 2006 weer teruggekeerd naar Hengelo, waar hij werkzaam was als beheerder en programmamaker van de Kunst sociëteit Lambooijhuis. In dat kader was hij organisator van de poëziemanifestatie ‘Hengelo (O) Hoort!’ Hij liet talrijke dichters naar Hengelo komen om uit hun werk voor te dragen.
Hij treedt geregeld op bij poëziemanifestaties en publiceert gedichten in verschillende literaire tijdschriften.
De jury koos Reiner de Rooie in 2010, omdat hij met hart en ziel aan de poëzie verpand is. Tot dan toe kende Hengelo hem vooral als organisator van poëzie-evenementen en als lid van de groep die het initiatief nam om in Hengelo een stadsdichter aan te stellen.
In zijn inzending laat hij zien dat hij zelf ook kan dichten. Met veel waardering heeft de jury de gedichten gelezen. Het zijn krachtige en uitgesproken gedichten; gedichten met gal en humor. De dichter karakteriseert zijn huidige werk ook zelf als cynisch.
De door stadsdichter Reinier de Rooie gepubliceerde stadsgedichten zijn op ansichtkaarten gedrukt. Kunstenaar Jop Horst maakte voor elk stadsgedicht een tekening.
Fred van de Ven
2008-2010
Fred van de Ven is een geboren Hengeloër en kent alle uithoeken van de stad. Hij is een theaterman, als dichter is hij autodidact. Hij voelt zich verwant aan zijn grote voorbeelden Willem Wilmink en Francois Villon. Hij schrijft dan ook het liefst gedichten die ook gezongen kunnen worden. In het Nederlands en in het Twents. Dat doet hij graag zelf met zijn gitaar, alleen of in groepsverband, zoals in ‘Triooo’ en ‘Quasimodo’. Bekend zijn z’n cd-opnames zoals Zo dan!
(1998), Verboden voor kinderen
(1999) en Op nen dag
(2006)
De jury zou het prima vinden dat Fred ‘de Hengeler Weend uit iedere hoek laat waaien’. Doorslaggevend de keuze voor Fred van was zijn ‘geruststellend scherp inzicht in het fysiek en mentaal functioneren van de stad’.
Van de Ven maakte van het stadsdichterschap een niet meer weg te denken instituut
Bij het afscheid van de eerste stadsdichter Fred van de Ven werd de gedichtenbundel “Hengelo, o hoe… Een stadsdichter zoekt een podium” gepresenteerd.