FIETSENSTALLING Geen pad zo ongedwongen om te komen tot het begin van een gedicht als gezeten op de fiets. Gestaag bewegen we ons voort in een buurt die welwillend niet te veel van onze aandacht vraagt, de langzame snelweg langs het spoor, we laten onze geest maar gaan, vrij naar de natuur, werktuiglijk aldus bezijden het station beland, ons rijwiel gestald bij een metafoor: al die brikken, een zee waarin een kinderzitje drijft,- het begin van een gedicht.   John Heymans Stadsdichter 2012 -2014