FAGHM Buiten, op het plein, staan ze in elkaar verstrengeld, die van Puch en die van Tomos, gekromd hun hoge sturen, glimmend in het avondlicht, terwijl binnen, in de zaal, de liefhebbers uitkijken naar de opkomst van vijf losse namen, op het podium samengeklonken tot Faghm, de mannen van de blauwe muziek, strakke broeken waarin de microfoon zich regelmatig afleiden laat, spelenderwijs naar het hoogtepunt, het lied ‘Amen’ en allemaal weer op de knieën, aanzwellende samenzang, slotapplaus. Rest allen de nacht, hun brommers het naspel. John Heymans Stadsdichter 2012 -2014