De paden op, de lanen in
 |
| Illustratie: Hettie Franken |
voorwaarts met flinke pas,
vizier op scherp, mijn stad ze wacht
en in de kroeg het glas, kweel
een vers, spuw mijn gal, hier
past geen zwanenzang, taal is er
in overvloed en dichten geeft
de burger moed, het is een
zegen voor ’t gestel, verlicht
de donkere geest, verluchtigt
een gebutste ziel, troost, maakt
nijdig en ontroert, wekt
gezonde eetlust op en dorst
het allermeest, zo ga ik voort
met flinke pas, dichten
past me als een jas
de donkere geest, verluchtigt
een gebutste ziel, troost, maakt
nijdig en ontroert, wekt
gezonde eetlust op en dorst
het allermeest, zo ga ik voort
met flinke pas, dichten
past me als een jas
Stadgenoten, stadsbestuurders,
verkeert u in de waan dat
dichten niets van doen heeft
met uw dagelijks bestaan,
wees eens mijn kompaan,
dan dichten we voor twee
dan drinken we voor twee
dan dichten we voor twee
dan drinken we voor twee
Komaan, vooruit, wees niet
bevreesd, poëzie is om u heen,
het is de beek, het voetbalveld,
die lang verloren liefde, al teistert
Schraalhans deze stad en dreigt
de guillotine, in taal mag niet
gesneden, ze is van ons allemaal.
die lang verloren liefde, al teistert
Schraalhans deze stad en dreigt
de guillotine, in taal mag niet
gesneden, ze is van ons allemaal.
Hettie Franken
Stadsdichter Hengelo
2019 – 2021
Dit gedicht is gepubliceerd in Tubantia, 3 september 2019