In het kader van Wilmink op het spoor kwam vanmorgen om 8:25 uur een delegatie uit Enschede aan op ons tochtige en koude station om reclame te maken voor het aanstaande Willem Wilmink Festival. Dichter/schrijver/uitgever Bert de Haan droeg gedichten voor en zong liedjes begeleid door Leen Hoogenboom op accordeon, Fred van de Ven droeg de tekst voor van het lied ‘Cowboy Fred’, dat Willem voor zijn vijftigste verjaardag geschreven had.Wethouder Roelof Bleker sprak mooie woorden, er werden tasjes met Wilminkboeken uitgedeeld aan onze wethouder Bert Otten, aan de Biebdirekteur Marion Mertens en aan de Stadsdichter. Onze wethouder en Biebdirekteur spraken mooie woorden.
Daarna werd er nog samen gezongen rondom Leen met zijn accordeon ”Frekie’, ‘Hilversum 3 bestond nog niet’, ‘Grote blote billen in lantarenlicht’ en ‘In de trein’ en toen werd het warempel nog eventjes heerlijk warm daar op dat tochtige perron. Met de Internationale Trein vertrok de delegatie even later dieper Overijssel in om haar missie te vervullen.
Cowboy Fred
Op de prairie tussen Hengelo en Oele
rijdt een cowboy op zijn ouwe, trouwe vos.
Hij wil brood nu hij zich hongerig gaat voelen
maar helaas, geen bakkerswinkel is meer los.
(Helaas, geen bakkerswinkel is meer los.)
Op zijn merrie zit hij voor zich uit te dromen
zoals elke cowboy wel eens dromen kan:
over andere cowboys, uit de tijd gekomen
en dan moet je zelf toch altijd weer verdan.
(Dan moet je zelf toch altijd weer verdan.)
Op de prairie tussen Losser en De Lutte
is die cowboy soms van somberheid vervuld
en al rijdend tussen vale plaggenhutten
roept hij: “Waarvoor krijg ik alles op de schuld?”
(“Oh, waarvoor krijg ik alles op de schuld?”)
Cowboy Fred…
Hij zegt glijer, hunnie zeggen autoped…
Cowboy Fred…
Wat hij niet extra deed is volgens hunnie juist opzet…
Cowboy Fred.
Maar opeens heeft hij die stemming overwonnen,
want vanavond zal hij heerlijk dansen gaan
met zijn steun en toeverlaat: met zijn Yvonne.
Eerst trekt hij zich daar nog andersom voor aan.
(Hij trekt zich daar nog andersom voor aan.)
Cowboy Fred…
Zijn manchesterse broek ligt voor de grond, dat vindt hij niet zo slim…
Cowboy Fred…
want die is sterker dan een van denim, aaah…
Cowboy Fred.
Dan gaat hij naar buiten heen,
kijkt een maal naar zijn voeten en zegt:
“Foei toch, mijn schoenveters zitten open!”
Dan hoekt hij daal en knupt ze dicht.
Tekst: Willem Wilmink
(Van ‘parlando’-tekstdelen voorzien door Fred van de Ven)