Debat aan de Markt organiseerde zondag 20 september een Salon Op Zondag in de bibliotheek te Enschede rondom de prikkelende stelling: “Twentse literatuur is geen literatuur!”.
In het panel zaten: Harry Nijhuis (Dialectconsulent Twentse Welle), Goaitsen van der Vliet (Conservator Twentse Taalbank), Harm Oet Riessen ( Programmamaker RTV Oost)
De discussieleider was: Paul Abels (AFdH Uitgevers)
Column in het Twents: Gerrit Klaassen (De Nieje Tied)
Live Muziek: Triooo(Twentstalige eigentijdse muziek)
Gedicht in het Twents: Fred van de Ven (Stadsdichter Hengelo)
Expositie: Schilderijen van Anne van der Meiden (Twentse Theoloog)
Voorzitter Secil Arda opende en gaf meteen het woord aan Triooo, dat twee literaire teksten op muziek gezet had en waar aandachtig naar werd geluisterd:
Verleurn leef
Ik schrief oewn naam
in de iesbloomn op de roetn
met mien’ haandske boetn in n snee
en langs de koolde loch
Ik schrief oewn naam
in mienn oadem op ut raam
in t bleuiselblad van mei
en met t bloomnzoad dat ik zeai
Ik schrief oewn naam
in de plässe noa de bujje
in de zunne met miene schaa
en met framboozn-puddingsaus
in vanille-yoghurtvlaa
’t Akelege bos
Tekst: Sebastiaan Roes (Groenlo)
De beume bunt slech,
staot krange, neet rech
näöst mekare, zee aosemt ne sloerege loch
De beume hiemt en zee hiegt
in ’t akelege bos
en ik laot’ smuttereg en zeke ’t eigen hechten maor los
Meer tekke op ’n grond as der greujt an de beume,
de töppe bunt spraddereg en stik ongezond.
Den Dood is de baas hier,
gin twiefel nog meugelek:
hier hol ik maor lever nen tiedlank mien’ n mond
Tekst: Theo Vossebeld (Beckum)
Er werd daarna gedisciplineerd gedebatteerd over de stelling.
Toen Triooo daarna voor de tweede keer inzette met muziek, dit keer op een eigen tekst en een van Wilmink, trad het aloude fenomeen op: er klinkt muziek, dus we mogen door elkaar praten!
Misschien had het ook te maken met de aankondiging dat men na de muziek een pauzedrankje kon bestellen, want de aandacht verlegde zich naar de bar. Slechts een handje vol mensen deed manmoedig een poging om in het gekrakeel naar de muziek te blijven luisteren.
Na de pauze weer levendige discussie, dit keer over de stelling: “In 2025 spreekt geen mens meer Twents!”
‘Kreenk veur de Tweantse sproak, ha’k hoast zeg.’
En aandacht voor de column van Gerrit Klaassen en gedichten van de stadsdichter, o.a. Zwarte streepkes, Hengeler weend, De stroatlanteerns en het op de jongensdromen over de popfeesten bij Lochem op Hemelvaartsdag geïnspireerde
Lochem
Goa nich noar Lochem vuur de leefde
of t möt wean dat t r vrös
van doa of goat ze doar an t zweetn
iej vernemt t aan de loch:
leefde rok.
Goa nich noar Lochem vuur de leefde
ok a is t weer wier lös
zunnehette döt oe reevn
grommelschoern oawer t grös:
leefde löcht.
Goa nich noar Lochem vuur de leefde
ok a goeskert t oet de loch
o’j ok nen plodnstok könt veenden
iej hoald de lipn dreug genog:
leefde zog.
Goa nich noar Lochem vuur de leefde
ok a he’j nog zonn jök
iej kiekt oew beide oogn bleende
biej ’t zeen van al dee rök:
leefde plög.
Goa nich noar Lochem vuur de leefde
ok a löpt de deerntjes lös
op en um nen bearg as vleegn
wel nen leefdeklapper zöch:
leefde vöch.
Naar: Aribinda van Johan Miltenburg
Één ding is die middag heel duidelijk geworden: “Twentse literatuur verdient meer respect, ook als het wordt gezongen!”