Vandaag was een open dag van roeivereniging Tubantia en de Twentse Watersportvereniging i.v.m. hun 80-jarig bestaan, zelfs iets ouder dan het Twentekanaal. In een opperbeste stemming en met zeer fraaie kunstwerken op het terrein mocht ik met onderstaand gedicht een openingsbijdrage aan de feestvreugde leveren.
Kanaalverhaal
Een potlood trok ooit een grijze lijn
van Enschede naar Eefde
dat was bittere noodzaak toen
daar men naar welvaart streefde
een werkproject moest het gaan zijn
In armoediepte van de crisistijden
mannen spierkracht schop en spade
de kilometers weggegraven gronden
het afzien laat zich nauwelijks raden
een watergang van hoop en wilskracht beide.
Het leidt en draagt de schepen naar
de Twentse havens en bedrijven
katoen en steenkool en zo veel meer
voor wat verdween of zou beklijven
met sluizen en een zijtak was het klaar
Het water spiegelt sporters keer op keer
met boten smal en scherp gelijnd
de knokkels wit de spieren spannen
waterklievend riemenritme zo verfijnd
traject van kracht steeds heen en weer
Tubantia en TWV waterburen van elkaar
recreërend spelen met prestatiedrang
in kilometers weggeroeide tijden
doorvaart van drie vier generaties lang
vandaag te vieren nu al tachtig jaar