Wachters wij wij
liever zou ik willen schrijven
en lachen of spelen met de hond
picknicken op warme grond
dan eenzaam achter blijven
want leven is hopen op geluk
het water laten stromen
in de hemel samen komen
en liefde kan niet meer stuk
het is mij altijd bijgebleven
dat sterven misschien strelen is
van tekens uit de duisternis
die herinneringen doen herleven
Ook dieren leven niet eeuwig
toen mijn kat was dood gegaan
trok ik hem het mooiste jasje aan
nee, niet van spijkerstof of bont,
nee, ik legde hem in de grond
daar kwam kijken onze hond
kwispelend zei hij de kat gedag
de kat die de hond niet zag
omdat hij dood in de aarde lag
ik speelde een liedje met mijn gitaar
en niemand vond dat raar
papa en mama en opa en oma niet
zij hadden wel een beetje verdriet
ineens vloog er een vogel voorbij
en weet je wat mijn broertje toen zei
kijk daar gaat onze kat met vleugels aan
wie weet vliegt hij nu wel naar de maan
Marijke Agterbosch
Stadsdichter Hengelo
2016 – 2018
Bovenstaande twee gedichten schreef ik in opdracht van de gemeente Hengelo voor de Herdenkingsbijeenkomst op de Algemene Begraafplaats aan de Oldenzaalsestraat in Hengelo op woensdag 21-11-2018.