Op woensdagmiddag 27 augustus 2008 vindt om 14:30 uur in de Burgerzaal van het Stadhuis te Hengelo de presentatie plaats van de ‘Inburgeringsagenda Hengelo’
Vijfde Couplet
Hengelo, o hoe ontvang jij nieuwe Nederlanders?
Jij weet; het recht op inburgering kent o zoveel meanders.
Wie wankele eerste schreden zet op ’t Hengelo’s plavuis
die vindt bij jou, oh Hengelo, een Steunpunt in ’t Stadhuis.
Taal
Toen ik een klein jongetje was kreeg ik de taal als het ware met de paplepel ingegoten. Nederlands, mijn moedertaal, leerde ik thuis en later op school en het Twents dat ik spreek leerde ik op straat.
Ik weet nog, ik zal een jaar of vijf geweest zijn, dat een grote jongen mij eens staande hield voorin onze straat. Hij keek streng en vroeg; “Woar bi’j van en woar won iej?” (Tot welke familie behoor jij en waar woon jij?) Dan antwoordde ik; “Freddie van de Ven, Kortenaerstraat 55, Hengelo, O, en jij zit op de pispo!” en dan rende ik hard naar huis. Hij had daar wel schik in, want hij kwam mij niet na. Ik had vooral schrik in de benen. Communiceren is belangrijk, net als hardlopen.
Ik had een keer een dubbeltje, een muntje van tien cent, om een ijsje van te kopen. De ijscoman hielp een man voor mij aan twee ijsjes van een dubbeltje. Toen ik aan de beurt was zei ik; “Dat wil ik ook, twéé ijsjes van een dubbeltje”, en legde mijn dubbeltje op de ijscokar, waar ik net bij kon.
‘Nee, dat kan niet,” zei de ijscoman, “voor één dubbeltje krijg je maar één ijsje.”
“Maar die meneer kreeg dat wel.”
“Die meneer had twee dubbeltjes.”
Tsja, dat had ik niet gezien want ik was nog te klein, maar ik vond het zeer onterecht en diep teleurgesteld liep ik met mijn ene ijsje naar huis.
Communiceren moet je leren, net als rekenen en teleurstellingen verwerken.
Later leerde ik dat je met taal beelden kunt oproepen, hele werelden kunt bouwen net zoals we dat vroeger deden met de blokkendoos.
Blokkendoos
Taal is de blokkendoos
waar ik mijn huis van bouw.
Ik richt het in met mijn muziek.
Als je een keertje
wilt komen logeren,
luister dan naar dit lied.
Wees voorzichtig als je binnenkomt,
gooi niet met de deuren,
pak een stoel en sluit aan in de kring.
’t Is hier knus en gezellig
dus laat je verwarmen
door de zon door het raam dat ik zing.
Ik heb blokken genoeg,
mooi gekleurde, mooi gevlekte.
Als ik de tijd er maar voor had,
dan was de aarde een appel
zonder rotte plekken
met aan ‘t steeltje een onbespoten blad.
Wees voorzichtig als je binnenkomt,
gooi niet met de deuren,
pak een stoel en sluit aan in de kring.
Maar schuif niet met het kleed,
waar dit huis op gebouwd is,
want dan stort heel mijn wereld in.
Fred van de Ven
Stadsdichter Hengelo
2008 – 2010