In het voorjaar kreeg het oeroude pand van de firma Ten Eekelder een verfbeurt. Op de muur van de eerste etage van de schoenenzaak stond al enkele jaren een kort en vrolijk vers van Willem Wilmink. Dat was het eerste gedicht dat hij voor zijn vrouw Wopke had geschreven, kort nadat ze verkering hadden gekregen. Wopke is geboren in Hengelo. Hoe mooi was dat? Zelfs Wikipedia maakte er melding van op het uitgebreide item van Wilmink zelf.
Maar de schilder had de taak het gebouw te schilderen. Wellicht kwam hij wel wat letters tegen, maar die gingen eronder. Dat was immers zijn opdracht. Leiden in last, maar vooral Hengelo Leest en een groot aantal Hengelose liefhebbers van stad en poëzie.
Na veel vijven en zessen is het gedicht nu terug. Niet op de muur. Dat mocht niet meer. Maar in de etalage. Hartstikke leuk.
Van harte uitgenodigd om te gaan kijken.
