Tweede editie Verhalenbattle voor Hengelose scholieren gaat van start
WAANZIN – Welke Hengelose scholier mag zich de beste verhalenschrijver noemen? En welke school wint de wisselbeker? Dat zal blijken tijdens de Verhalenbattle die de stichting Hengelo Leest organiseert voor alle leerlingen van de bovenbouw (havo, vwo en vmbo). Leerlingen kunnen hun verhaal inzenden vóór 6 februari bij hun docent Nederlands of rechtstreeks bij initiatiefneemster Loes Scholder, bestuurslid van Hengelo Leest en docente Nederlands op het Twickel College Hengelo (via loes@hengeloleest.nl.) De docenten beoordelen de inzendingen en de tien beste verhalen gaan door naar de finale op donderdag 5 maart in Metropool. De vierkoppige jury bestaat uit stadsdichter Herman Koetsveld, schrijfster Corine Hartman, verhalenbattle-winnaar Sebastiaan Vaca en journalist Marjon Kok van de Twentsche Courant Tubantia, die als voorzitter zal fungeren. Zij kiezen uit de tien finalisten drie winnaars voor de eerste, tweede en derde prijs. Het thema van het verhaal is dit jaar Waanzin, hetzelfde thema als van de Boekenweek…
Een nieuwe wind (Patty de Jager)
Een eenzame ruiter reed over een beschutte zandweg. De ruiter zag er niet uit als iemand van wie je zou verwachten dat hij alleen reisde, het was namelijk een meisje van ongeveer zeventien jaar. Ze was gehuld in een mantel en had bescherming over haar armen en benen. Haar blik gleed naar de linkerkant van de weg, waar het gras omlaag glooide tot aan een dorpje van gammele houten huisjes verderop. Plots hoorde ze kreten. Iets verder zag ze een paar van de dorpsjongens in een kring staan, schoppend tegen een bijna bewegingsloos lichaampje, terwijl ze er allerlei beledigingen naar schreeuwden. ‘Dacht je dat jij er soms ook wat van kreeg, heksenkind?’ De jongen die dit had geroepen hield een brood omhoog. Ondertussen steeg het meisje af en sloop dichterbij. Ze merkten haar pas op toen ze het brood uit de hand van de jongen had geplukt. Geschrokken draaide het…
Iedereen een leuke reis gewenst (Britt Zwijnenberg)
Iedereen een leuke reis gewenst, behalve ik dan… Met lood in mijn schoenen loop ik richting huis, het is weer zo ver, vakantie… Om mij heen zie ik hoe mensen bijna huppelend of dansend richting huis gaan, ik doe er het liefst zo lang mogelijk over. Met betraande ogen kijk ik naar de hemel, waarom? Waarom ik? Ik richt mijn blik weer vooruit en bijt op mijn lip. Niet huilen nu, spreek ik mezelf moedig toe, je hebt dit al zo vaak mee gemaakt. Uiteindelijk mag je weer terug. Toch neemt dit feit mijn verdriet niet weg. Ik hoor een eindje verderop voetstappen die mij naderen, steeds sneller. Ik sluit mijn ogen. Nee, nee, nee, nee, nee. ‘Hoi,’ klinkt dan toch de altijd opgewekte stem van Rachel. ‘Hoi.’ Antwoord ik zo neutraal mogelijk. Niet stoppen, niet stoppen, niet stoppen, blijf ik tegen mezelf zeggen. Jammer genoeg laat Rachel me geen…
Het Witte Huis (Sanne Moes)
Water. Alles waar ik aan kan denken. Vanaf dat ik ontwaakte uit wat toen nog een nachtmerrie leek, water. Hoe kwam ik hier terecht? Ik was op zoek naar water. Nee, niet naar water. Toch? Ik was bij Mark. Water zochten we. Nu ben ik alleen. Waar ben ik alleen? Geen water in de buurt. Toch zijn er wel planten. Het moet er zijn. Was ik nu maar thuis gebleven! Daar was water. Niet veel. Maar het was er. Niet helder, vies en toch zo lekker. Denken is moeilijk, maar het moet. Nee niet aan water denken. Of juist wel? Dat is wat ik nodig heb. Ze hadden me hiervoor gewaarschuwd. Ik moet luisteren. Vaker luisteren. Naar de mensen die me water willen geven. Wat is dat? Water? Nee natuurlijk niet. Een struik. Maar die heeft toch ook water nodig? Misschien bevatten die blaadjes wat vocht. Zo vies zijn ze…
Ruimtereisje (Sophie Kroezen)
Toen het portaal voor hem verscheen, rende hij er zo snel als hij kon naartoe. Hij mocht geen moment aarzelen, want dan zou de enigste doorgang naar het ruimteschip voor zijn neus sluiten. Een tweede kans om er doorheen te gaan zou hij niet krijgen, het moest nu goed gaan. Toen hij er op tijd door was, zuchtte hij opgelucht, maar hij voelde spanning door heel zijn lichaam. Waar zou hij terechtkomen? Binnen een paar seconden zou hij het weten. Het werd helemaal zwart om hem heen en stiekem werd hij toch wel een beetje bang. Dit was wat hij graag wilde – eens naar een echt ruimteschip gaan, oog in oog met aliëns staan – maar wat als hij niet meer terug zou kunnen komen op Aarde? Hij was geobsedeerd door aliëns, als vanaf dat hij een klein jochie was. Je hoefde maar het woord ‘aliën’ zeggen of zijn…
Leven en dood (Rebecca Vrijenhoek)
Julia keek om zich heen. Ergens was ze gaan beseffen dat wat ze ervoer levensecht moest zijn. Ze veegde haar met modder bedekte handen af aan haar spijkerbroek en keek naar het terrein dat voor haar lag. Ze was hier geweest, maar toen was er een gids geweest en was alles veilig. Ze had met haar ouders gekeken naar het treinspoor dat in zoveel films voorkwam. De gaskamers waren al vernield, dat hadden de Duitsers gedaan toen ze wisten dat de geallieerden kwamen. Birkenau, in volle glorie was niet te aanschouwen geweest in haar tijd. Nu zag ze soldaten marcheren en kon zij de dreiging van honderden meters voelen die de gaskamers uitstraalden. Jonge vrouwen werden bekeken en uit de rijen getrokken door de soldaten en Julia hoefde niet lang na te denken over hun afschuwelijke lot. Muzikanten werden uit de rij gehaald en ook mensen die fit genoeg waren…
Grenzeloze Geest (Maike de Jongh)
“Opa?” Mijn nek kraakt terwijl ik mijn hoofd draai. “Ja jongen?” Mijn stem klinkt schor en hees. Het duurt tegenwoordig altijd even voordat hij op gang is gekomen. “Waarom leest u altijd zoveel?” Ik sla het boek in mijn handen dicht en schud in gedachten mijn hoofd om de waas van dromerigheid, het gebruikelijke overblijfsel van vele uren lezen, te laten optrekken. Ik glimlach naar het kleine blonde jongetje met zijn speelgoedtrein en gebaar dat hij dichterbij moet komen. Als hij zich naast mijn stoel op de grond heeft laten vallen, wacht ik geduldig tot mijn stem zijn weg door mijn stembanden gevonden heeft. Dan begin ik te vertellen, nauwkeurig mijn woorden afmetend. Want ik wil hem niet alleen feiten voorschotelen. Ik wil dat hij in mijn gedachten kruipt en mijn herinneringen beleeft. Dat hij vanuit mijn ogen kijkt en door mijn neus ademt. Ik wil mijn verhaal vertellen als…
Fijne reis opa (Sebastiaan Vaca)
Ik hou niet van zwart. In zwart zit zo weinig kleur, en het is zo grauw. Ook al ben ik dan nog jong, ik weet wel dat er weinig kleur in zwart zit. De grote mensen denken dat ik niks snap en zij alles weten, maar dat is niet waar. Mijn papa en mama weten namelijk niet dat er weinig kleur in zwart zit. Okee, misschien weten ze het wel maar toch doen ze zwarte kleren aan. Zo vandaag ook. Mama had allemaal zwarte kleren aan en huilde zachtjes. Ik zou ook gehuild hebben als ik helemaal in het zwart gekleed was. Van mama moest ik eigenlijk ook helemaal in het zwart gekleed vandaag maar vlak voordat we weggingen heb ik onder mijn zwarte trui snel een paarse blouse gedaan. Ik was dus niet helemaal in het zwart en had dus ook geen reden om te huilen.Mama zei dat we…
Sebastiaan Vaca van Twickelcollege winnaar verhalenbattle middelbare scholen Hengelo
GOEDE REIS, OPA – Sebastiaan Vaca (foto) heeft met zijn verhaal ‘Goede reis, Opa’, de eerste prijs gewonnen tijdens de verhalenbattle in Metropool op donderdag 6 maart. Hij nam de wisseltrofee mee naar zijn school, Het Twickelcollege. De jury – Marjon Kok (TC Tubantia), Michelle Visser (schrijfster) en John Heymans (stadsdichter) – was lovend over zijn vertelkunst. Marjon Kok: “Sebastiaan gebruikt originele vergelijkingen. Het zijn geen clichés en ze hebben wel de potentie om het te worden.” De tweede prijs ging naar Maike de Jongh van Lyceum De Grundel. In een zogenaamde raamvertelling schrijft ze heel beeldend hoe een opa zijn kleinzoon de boodschap meegeeft dat je kunt reizen door boeken te lezen. De derde prijs was voor Rebecca Vrijenhoek van Het Twickelcollege. In haar verhaal ‘Leven en Dood’ zijn droom en werkelijkheid heel knap met elkaar verweven. Sophie Kroezen van Lyceum De Grundel krijgt een eervolle vermelding, omdat ze…
Finale Verhalenbattle middelbare scholieren Hengelo 6 maart bij Metropool
SCHRIJVEN OVER REIZEN. De verhalenbattle, een schrijfwedstrijd voor middelbare scholieren georganiseerd door de Stichting Hengelo Leest nadert de finale op donderdagavond 6 maart in Metropool. Welke leerling wint de prijs voor het beste verhaal en welke school wint de wisselbeker? Hengelo Leest stelde de wedstrijd open voor alle leerlingen van de bovenbouw van de vier deelnemende Hengelose middelbare scholen – OSG Hengelo, Twickel College, De Grundel en Montessori College Twente. De scholen selecteerden de verhalen die vervolgens door een driekoppige jury zijn beoordeeld. Stadsdichter John Heymans, schrijfster Michelle Visser en journalist Marjon Kok vormen de jury. Het thema van het verhaal is Reizen, hetzelfde thema als van de Boekenweek in 2014. Het verhaal mag uit maximaal 1000 worden bestaan. De beste verhalen zullen in diverse media gepubliceerd worden. Meer info is te verkrijgen bij Loes Scholder, bestuurslid van Hengelo Leest en docente Nederlands op het Twickel College, via loes@hengeloleest.nl ====. Finale Verhalenbattle Metropool 6 maart 19.30 uur. Toegang vrij.